Leegstand als kans, lokale voedselteelt, werken met beschikbare middelen en mensen, permacultuur

Leegstand als kans, lokale voedselteelt, werken met beschikbare middelen en mensen, permacultuur

maandag 18 maart 2013

Achter de schermen: wie zaait, zal oogsten


Er gebeurt ook heel veel werk achter de schermen en dan bedoel ik thuis in dit geval. 
Omdat het weer nog niet echt meezit (we hebben dit jaar zelfs een koude record), zaaien we heel veel planten thuis voor. 
Elk beschikbaar plekje voor het raam is bezet. We hebben zelfs twee tafels voor het raam gezet. 






Op een gegeven moment was ik door mijn zaaibakken heen en toen ben ik overgeschakeld op melk- en vruchtensap pakken waar ik een lange kant uit heb geknipt; dit voldoet prima.



Het zaaien doe ik of in halve wc-rolletjes of in zelfgemaakte papieren potjes. Deze potjes zijn heel makkelijk goedkoop zelf te maken zonder dat je daar zo'n dure trendy houten set voor nodig hebt.

Ik doe het zo: een halve krantenpagina in de lengte dubbel vouwen en dan nog een keer dubbel vouwen. Je hebt dan een lange smalle strook die je om een klein (plastic) vitaminenflesje rolt. Aan het eind doop je het laatste stuk van de reep in een bakje met water en dan plak je het vast. Vervolgens vouw je de bodem plat en doop je de bodem even in het bakje water. Nog even aanstampen en je plastic flesje verwijderen en klaar is je papieren potje. 





Voor het voorzaaien van veel groentes heb je warmte nodig en heb je dus verwarmde zaaikasjes (en stroom) nodig.
Stroom hebben we niet in de kas, vandaar het voorzaaien thuis.
Omdat ik nu zoveel moet voorzaaien kwam ik tekort aan de twee verwarmde kasjes die ik heb. 
Een collega bracht me echter op het volgende idee, ze zei : "Ik gebruik een oude elektrische deken die ik dubbel vouw en in de vensterbank leg". Nu had ik geen oude elektrische deken, maar een grote bekende textielwinkel had net de elektrische deken in de uitverkoop en daar ging nog 50% korting vanaf dus ik had voor €5 een elektrische deken (lees: verwarmingsmat) voor de zaden. Het functioneert prima, alleen moet ik oppassen want de poezen hebben de elektrische deken nu ook ontdekt en willen naast en op de zaaibakjes gaan liggen.

Waterzuiveren


Zoals je in een eerder blog hebt kunnen lezen vangen we regenwater op voor onze planten. We vangen nu ongeveer 15.000 liter regenwater op. 
Met het regenwater komen er ook allerlei andere ongewenste stoffen mee; daarnaast krijg je op den duur last van algen groei. 
Een tijdje geleden stuitte ik op een mineraal/gesteente dat heet Zeoliet. Dat wordt op heel veel gebieden al toegepast en ook in de waterzuivering voor zwembaden en voor vijvers. 
Het neemt de zware metalen op en voorkomt algengroei.
Ook wordt het als supplement voor diervoeders gegeven en in de tuinbouw toegepast als bodemverbeteraar. 
Als filtermateriaal wordt het in grote brokken in 10 liter zakken verkocht dus ik heb gegoogeld om het goedkoopste adres te vinden.
Dit kwam uit op €6,50 per zak maar er kwam wel €25,00 bezorgkosten bij... 
Dus maar eens rond gekeken bij een tuincentrum, daar hadden ze het ook alleen kostte dezelfde zak van 10 liter €16,50 en dat ook nog zonder bezorgen!
Vandaag waren we bij een bekende winkel voor Boeren en Buitenlui in Dongen en daar verkochten ze de Zeoliet voor €5,35 per zak dus meteen 12 zakken meegenomen.
Ik heb de Zeoliet overgedaan in gebruikte netten waar uien in hebben gezeten en dichtgeknoopt en een lang touw eraan gemaakt en ze zo stuk voor stuk in de watervaten laten zakken.


Na 3 a 4 maanden moet je de Zeoliet regenereren door het een nacht in zout water te laten staan (50 gram zout op 1 liter water) en dan af te spoelen met schoon water.
Hiermee is Zeoliet heel duurzaam omdat je het in principe eindeloos kan gebruiken!
De fabrikant van de door ons aangekochte zakken schrijft echter dat je het na 3 maanden moet vervangen en zwijgt over het feit dat je de Zeoliet met zout gewoon weer kunt regenereren (logisch anders verkoopt hij niets meer!). 
Ik vraag me nu alleen af of ik het spoelwater nu als chemisch afval moet inleveren, ik zie het gezicht al voor me van de man van de chemokar. "Wat is dat? Nou dat is het spoelwater van de Zeoliet dat bevat zware metalen. Dat staat niet op mijn lijst dus dat kan ik niet innemen". 
Moet ik dat dan door het riool spoelen zodat het waterzuiveringsbedrijf opnieuw met Zeoliet aan de slag moet?